“Zien, horen en voelen waar anderen gevoelloos, blind of doof voor geworden zijn, beschouw ik als een zegen” Zoals je op mijn foto kan zien, heb Ik twee bedachtzaam grijze ogen, een groot rond hoofd, weerspannige haren en relatief koude voeten. Van de dag dat ik op dit tranendal, terecht kwam herinner ik me niets.

Waarschijnlijk omdat ik vanaf dat moment in een fase terechtkwam waar het drinken van borstvoeding het enige was waarmee ik mijn dag vulde. Ik kan niet zeggen dat ik die tijd niet mis. Wie kan het mij kwalijk nemen?

Maar laten we in een ruk doorspoelen naar interessantere tijden van mijn leven. Na een lange en hobbelige reis van alcoholverslaving, afhankelijkheid en herstel, ben ik blij te kunnen zeggen dat ik een min of meer (goed) functionerende, nuchtere volwassene geworden ben. Voor zover mijn vrienden me dat eerlijk vertellen, zijn mijn geslacht en identiteit niet constant in een moeilijke tweestrijd verwikkeld.

Lukt me dat niet, zal ik gewoon doorgaan met het schrijven over alcohol, over koude voeten, natte slipjes en over de zoektocht naar de perfecte kop koffie.

Want als er één ding is dat ik heb geleerd, is het wel om het leven niet te serieus te nemen en te genieten van de kleine dingen. Schrijven is daar één van. Cheers daarop, op jouw gezondheid!

Populaire categorieën