“Waar je je tijd in steekt is waar je je leven aan besteedt.”

Wat een wijsheid. Wat een wijze woorden. Ze zijn niet van mezelf maar van madam Google. Al denk ik wel dat ik die uitspraak nu ook zou kunnen doen. Om er straf mee uit de hoek te komen. Ik laat de woorden doordringen om er iets clever mee te doen. Wat doe ik eigenlijk zelf met mijn tijd? Als ik erover dub wil ik hem stilzetten. Om eens diep na te denken hoe ik hem verstandig zou kunnen besteden, maar ik heb er de tijd niet voor.

Het liefst van al zou ik alles tegelijk doen. Boeken lezen of schrijven. Een reuze karper vangen. De tuin eindelijk helemaal naar mijn hand zetten of dat lange gesprek voeren met mensen van mijn soort. Gesprekken waarin we de wereld helemaal veranderen en een ander soort leiderschap uitvinden of gewoon waarin we maar wat lanterfanten. Maar ik heb geen tijd. Mijn denkbeeldige lijstjes raken niet afgevinkt. Omdat ik er niet aan begin. Omdat ze een te strakke deadline hebben (en ik strakke deadlines haat) of omdat ze te uitgespreid zijn in de tijd zodat ik altijd wel een excuus heb om er niet nu aan te beginnen. Omdat ze in de weg zitten.

Als ik vraag of het teveel moeit kost om een kamer op te rommelen of om samen eens iets leuks te doen luidt het antwoord steevast. “Ik heb daar geen tijd voor.” Facebook, de x-box, de gitaar, Messenger, de ouderraad, de sport, het werk, het lief, Neflix, Yello, Snapchat, Instagram en Twitter zitten altijd hoger op de prioriteitsschaal dan ik. Geen tijd dus.

En wat doe ik zelf? Ik zoek en volg dan maar interessante en oninteressante mensen. Ik wil ze achterhalen en doorgronden. Ik ben een voyeur op zoek naar mensen die ik kan adoreren, volgen en na kan bootsen. Ik speur naar trends en praat me binnen in levens van mensen die ik ken, niet ken of ooit gekend heb. Omdat ze me passen. Omdat het geen moeite kost of wanneer ik daar een blauwtje loop het me geen hartzeer bezorgt. Gemakkelijk, oppervlakkig, veilig en vrijblijvend…en saai.

Is dat niet datzelfde prioriteit principe als de facebook, de x-box, de gitaar, de Messenger, het lief, Netflix, Yello, snapchat en Instagram van diegenen die ik het verwijt?

Waarom bel ik niet? Waarom schrijf ik niet? Waarom spreek ik niet af of spring ik niet in mijn auto of in een vliegtuig? Om die mensen echt te ontmoeten die er toe doen? Om er koffie mee te drinken en om er eventjes die ideale wereld even mee te beleven? Omdat ik er de tijd niet voor heb? Of omdat ik angst heb dat ik hem er mee verspeel? Mijn tijd?

Slikken en absorberen zonder te ontdekken is wat ik doe. Dat is waar ik mijn tijd, die ik nota bene niet heb, mee verdoe. Als mijn tijd een tekortkoming is geworden door de dingen waar mee ik hem opvul moet ik diep nadenken. Dit kan niet zijn hoe ik het toen bedoeld heb. Toen ik zelfzeker verkondigde dat ik voortaan nog alleen ging doen wat ik graag doe en me nog alleen maar ging omringen met diegenen die er toe doen.

Een of andere dag… dan zeker… daar kan je op aan… Als ik er 2 minuten tijd voor heb!