Sterren staan helder wit te fonkelen aan het zwarte hemelgewelf. Mars is uitzondering met dat rood flikkerend lampje. Net als de Poolster. Die schijnt ook duidelijk feller dan de rest van het sterrenstof daar ergens aan het einde van de noordelijke hemelpoort.

De dierenriem is verouderd en antiek! Zoveel is zeker. Het licht van het gros van de sterren is wellicht al gedoofd. Hoe kan er dan in hemelsnaam toekomst uit voorspeld worden? Uit licht dat er met grote waarschijnlijkheid al niet meer is?

Bij gebrek aan tarotkaarten of een andere onbetrouwbaar medium kijk ik vragend en vol verwondering naar het duistere nirwana. En ik bedenk: “Een spirituele paragnost hoe word je dat?” Door straffe onzin uit te kramen of door met niet verstaanbare anagrammen heisa te maken en het allemaal overtuigend echt te laten klinken zodat het zeker zal gebeuren? En ben ik zelf daartoe in staat?

Met een atoombom of de grote brand van Londen te voorspellen ga ik me niet bezighouden. Dat deed Nostradamus me al voor. Met profetisch inzicht, het algemeen boerenleed voorspellen was eveneens een fluitje van een cent want die klagen al eeuwig en één dag. Dat het voorjaar te koud is. De zomer te droog en de winter te nat. Zulke voorspellingen lukken mij zeker ook nog wel. Zonder handoplegging.

Toch wil ik eens diep in de sterren neuzen om proberen te achterhalen wat er volgende week zoal te gebeuren staat. Maar eerst nog dit. Gelijkenissen aan bestaande horoscopen zijn louter berust op toeval of zijn het gevolg van cynische sterrenkundige satire. Mochten er zich de komende dagen ongevallen of incidenten voordoen wijs ik alle aansprakelijkheid of verantwoordelijkheid af. Mochten mijn voorspellingen in een zuidelijke of noordelijke maanknoop of in een ander kluwen verstrikt raken wijt dit dan gerust aan mijn amateuristische sterrenwichelarij.

Alles kan worden voorspeld. Alles kan worden gezien. Met een scherpe blik en genoeg verbeelding zal het wel lukken.  Ik zie.. ik zie wat jij niet ziet. Ook al is het wazig en onscherp. Want door het fijne stof en de lichtvervuiling oogt het hemel canvas troebel en onduidelijk. Een bril met dubbele focus is het eerste wat ik zie. Voorlopig toch nog want zonder die broodnodige jumelles zou ik dat binnenkort al zelfs niet meer zien.

Een kwartier en één vallende ster later, al kan dat ook het ruimtestation Mir of satelliet Suzie geweest zijn, zegt mijn stijve nek me dat ik me belachelijk aan het maken ben. Ik ben echt geen ziener maar een gewoon man. Een sterveling. Als er toevallig al eens iets uitkomt van wat ik beweer, wijt het dan maar aan een goede poker-hand of mijn veel te grote fantasie.

Mijn astrologische gave is beperkt. Gelukkig maar anders had ik geen enkele reden om straks naar Madam Esmeralda te gaan. Om daar uit de diepe groeven van mijn hand te weten te komen wat de gevolgen zijn van die korte levenslijn, de stompe positieve Jupiterberg of die klamme Venusheuvel.

Al zal ik daar wel minstens 20€ voor moeten afdokken.