Joehoe, mannen (en vrouwen), vandaag is het Internationale Mannendag, alleen geen man die het weet, geen vrouw die er om maalt en geen hond die er wakker van ligt. Dit terwijl op 8 maart tijdens Internationale Vrouwendag het hele land in rep en roer staat en bedolven wordt onder congressen, key-notes of onder discussies over vrouwelijk leiderschap en vrouwenrechten die nog steeds onder spanning staan en over het doorbreken van glazen plafonds, om maar een paar onderwerpen te benoemen.

Het vermoeden bestaat zelfs dat de doorsnee man, als die al bestaat, niet eens afweet van het bestaan van Internationale Mannendag. Maar hij is er wel degelijk, op 19 november, vandaag dus. Worden jullie er al even enthousiast over als ik? Man of vrouw, x of y het maakt niet uit.

De vraag stellen is het antwoord geven. Ja, maar wat zou een schoon thema kunnen zijn om mannen vandaag een platform te geven. Waar liggen ze wakker van?  Wat houdt hen vandaag bezig? Ik kan met gemak een paar dingen bedenken. Bijvoorbeeld: Mannen leven gemiddeld een stuk korter dan vrouwen, 4 jaar zelfs zo blijkt uit overlijdensstatistieken. Wat gezegd over schoolprestaties? Is het echt een feit dat jongens de laatste decennia op school minder goed presteren dan meisjes of is het een fabel? Wisten jullie trouwens dat van alle gedetineerden, om en bij de negentig procent uit mannen bestaat? Een ander feit dat mogelijks aandacht verdient, is dat er tweemaal zoveel mannen overlijden door zelfdoding dan hun tegenpolen van het sterke geslacht? Thema’s genoeg dus, me dunkt.

Zoekende mannen en nieuwe rollen, het is me wat. Sommigen kruipen wat graag in het vel van de nieuwe man terwijl anderen blijven zweren bij hun tegenhanger, de macho Alfaman.  Onze mannelijke vrienden lijken een beetje verloren te lopen in het bos van nieuwe genderrealiteiten en in de woestijn van nieuwe rollen en andere verwachtingen.

Is dit topic een onbespreekbaar taboe? Is het dan not-done om eenzaamheid, burn-out of andere geestelijke aandoeningen van mannelijke maatschappijslachtoffers onder de aandacht te brengen? Want, betrouwbare, cijfers hierover zijn nauwelijks beschikbaar, wellicht omdat mannen er niet prat opgaan om toe te geven dat ze ook met emotionele moeilijkheden kampen. Zetten we die problematiek vandaag dan even in de spotlight of vegen we die dingen gewoon onder de mat van achterhaalde en verouderde rolpatronen? Inclusiviteit geldt toch ook voor hen, of niet?

Dus, beste mannen, vrouwen, x-en, z-en of y-en, als jullie dit geen onzin vinden is het misschien niet zo’n slecht idee om vandaag eenzame mannen uit hun sociale isolement te halen en hen in de dialoog te betrekken over al die dingen waar zij ongewild tegenaan botsen. Want de organisatie van dit soort debat aan mannen overlaten en er hen een hoofdrol in laten nemen, laat ons eerlijk zijn, zijn mannen daar niet te trots voor? Misschien is het zelfs, beste vrouwen, niet eens zo’n slecht idee om mannen daarbij een handje te helpen? En als het idee van e-Man-cipatie nog te moeilijk ligt, weet dan dat jullie ons vandaag, met een steak met frieten of met een blow job onder de douche ook niet echt straffen.