Prediken dat er veel knappe mensen rondlopen die een betere levenswandel hebben dan de mijne, is een open deur intrappen.  Van nature ben ik namelijk liever lui dan moe. Ik mag dus nu niet in de verleiding komen om te verkondigen wie er in deze woelige tijden heilig mag verklaard worden en wie niet. Ik ben het zeker niet want een heilige ben ik nooit geweest en geen kans dat ik het ooit word, daarvoor ben ik veel te tam, te stram en veel te laf. Meestal kom ik niet verder dan een zijlijn om er veilig langs te supporteren of sta ik als kapitein zonder schip, langs de kade ‘awoert’ te brullen wanneer het mis gaat. Toch wringt er vandaag iets in de ziel van deze kakkerlak waardoor hij goesting heeft om heel luid te roepen en heel kwaad te tieren. Natuurlijk weet ik best dat niemand zit te wachten op mijn tirade en hoe ik naar de wereld snurk maar mag ik me vandaag alstublieft eventjes heel hard verbazen? Is het toegestaan om me in de kaak te knijpen zodat ik me met klaarheid van geest kan afvragen hoe verstand precies gemeten wordt en hoeveel je er van nodig hebt om in het bestuur van een land een rol van betekenis te mogen spelen.

Want… Nog vooraleer doden en slachtoffers geteld zijn en alvorens er een inschatting kan gemaakt worden hoe groot de impact van de Corona-crisis precies zal zijn, lanceert Zuhal Demir als minister van overbodigheden of als overbodige minister het idee om burgers met een tweede verblijf aan de kust, van koopbonnen te voorzien.  Om de economie een boost te geven!  Ik heb absoluut niets tegen mensen met twee of drie eigendommen en zeker niet tegen hardwerkende middenstanders maar nog vooraleer de lijken koud zijn, en terwijl de ziekenhuizen nog uitpuilen, acht zij het noodzakelijk om als een soort van Mata Hari van de macht ook eens iets te moeten zeggen.  Ze is per slot van rekening minister, toch?

De leden van haar club die zich ondertussen knus in de Nieuwe Vlaamse Autoriteit, (regering zeg maar) ingenesteld hebben vonden een half jaar geleden nog dat aan de tepels van de vette zeug die zorgsector heet, nog te veel profiteurs konden zogen en dat daarom nog wat vet van het spek kon weggesneden worden. Door echter kapot te besparen op onder andere de zorgsector zitten mensen die er vandaag hun nikkel in afdraaien in een houdgreep waardoor volksgezondheid bijna een schaars goed is geworden. Als ik de opsomming zou maken van mensen die vandaag verschil maken in dit land is mijn lijstje te kort. Zij vragen geen bonussen, zij vragen geen voorkeursbehandelingen of eisen geen privileges. Het enige waar ze zich vandaag zorgen over maken is over het feit of er morgen nog voldoende beschermingsmateriaal voorhanden is om veilig hun werk te kunnen doen. De winkeljuffen, brandweerlui, bejaardenverzorgers, ambulanciers, verplegers, chauffeurs, slagers, bakkers …krijgen van de politiek geen koopbonnen als pasmunt voor een toekomstige stem. Van de burgers in dit land krijgen ze gelukkig wel genoeg witte vlaggen en applaus als waardering omdat zij plichtsbewustheid, solidariteit, verantwoordelijkheid, fierheid en burgerzin wel heel erg waarderen en appreciëren dat zij met een enorm groot hart doen wat een maatschappij hoort te doen, namelijk zorg dragen voor elkaar.

Dus ik stel me opnieuw de vraag. Hoe meet je verstand en is die kennis dan doorslaggevend om er in dit land leiderschap mee te mogen opnemen?

Als ik bovenop de huidige omstandigheden dan ook nog met termen als ‘gezondheidseconmie’ en ‘optimalisatie van gezondheidszorg’ rond de oren geslagen wordt, komt het haar op mijn armen omhoog en kan ik alleen maar vaststellen dat onze ‘economie’ vandaag vol morele blinde vlekken zit, dat ze ethisch bijziend is en verreziend blind wordt.