Opgesloten in de stilte in mijn hoofd die alleen opgevuld raakte met luide ochtendgedachten ontwaak ik uit mijn veel te lichte slaap. Ik ben nog moe. Moe opstaan haat ik. Daar heb ik een bloedhekel aan. De nacht was te kort. Veel te warm en veel te vochtig. De eerste muggen waren er ook. Ze beten en zoemden. Te vroeg voor de tijd van het jaar denk ik. . De beten zijn de dag nadien pas erg. Als ze veranderd zijn in grote, rode, jeukende bobbels. ’s Nachts is het enkel het gezoem rond mijn hoofd waar ik zo horendol van word.
Het is half zes. Merels roepen om regen. Andere vogels roepen om iets anders. Ik weet zeker dat merels roepen om regen. Omdat ze dan na de bui door hun getrappel op het gazon de pieren naar boven kunnen pesten. Die verdragen de regen al moeilijk maar van die trillingen van merelvoetjes boven hun hoofden krijgen ze het hélemaal op de heupen. Al ben ik niet overtuigd of pieren hoofden hebben of heupen. Als ze zich dan met hun hoofd (dat ze dus waarschijnlijk niet hebben,) eerst uit het grasperk wurmen worden ze opgepikt. Door de merels. Slimme beesten toch die merels. Niet die pieren want die hadden misschien beter gewoon wat dieper in de grond gekropen. Maar daar was het te nat. Door de regen. Ze hadden geen keuze. Pech. Voor de pieren.
Tortelduiven laten het niet aan hun hart komen. Niet het lot van de pieren, niet de nacht die broeierig zwoel was houdt hen van hun bezigheid. Ze doen in de dakgoot gewoon waar wij het gisterenavond veel te warm voor vonden. Zij hebben blijkbaar weinig last van het vocht of warmte. Ze vogelen maar wat rond en storen zich niet aan andere vogels of gevogel. Omdat het per slot van rekening nog altijd maar mei is en ze misschien nog niet aan ei raakten. Of gewoon omdat ze andere dingen aan hun hoofden hadden. Ook pieren pesten misschien? Al heb ik ze nog nooit op het gazon zien dansen. Een hoofd hebben ze wel daar ben ik wel zeker van.
De eerste vroege auto’s in de straat duwen de natuur naar de achtergrond. In de verte zoemt de file van de rijksweg. De facteur duwt mijn bus vol ongewenste post.
Ik ben wakker.
Het beloofd weer een spannende dag te worden.