Op Aarde beste mannetje is dit het meesterstuk. Het ultieme doel van elke man. Mag ik je voorstellen, beste marsmannetje. Dit is de vrouw. De vrouw of … de betere versie van de man, eleganter mooi en evenwichtiger in balans, de fragiele rondere vormen de perfectie accentuerend. De vrouw. Ze wast, plast koopt van alles en maakt daar dan een zalig potje van.Ze baart kinderen en kan er tegelijkertijd meerdere sussen en omarmen. Zuinig op knuffels is ze niet zelfs al zijn de koters de hare niet. Zij vindt de juiste pleister voor een kapotte knie of een gebroken hart en doet zalfjes op pijnlijke littekens. Als ze dan zelf eens ziek is geneest ze zichzelf, meestal zonder pillen of dokter.

Maar zo fragiel en zacht?

Ja zacht zeker, maar ook sterk omdat ze zoveel te verduren krijgt.
Kan ze denken?

Daar is nog onvoldoende onderzoek naar verricht maar een ding is wel zeker. Denken is zeker niet altijd haar sterkste punt al is ze meestal wel redelijk. Mannen noemen haar meester van het compromis zelfs al moet ze zich daarvoor in bochten wringen en zich soms zelf helemaal wegcijferen. Het decor op de achtergrond is voor haar bekend, vertrouwd terrein.
“Maar ze lekt” zei het marsmannetje schijnbaar verdrietig toen hij haar wang streelde.

Dat! Dat is een traan en dat is haar manier om pijn, twijfel , angst, liefde of eenzaamheid te tonen. Op die manier verwoordt ze haar lijden en emoties of lijmt daarmee haar gebroken hart.

“Ik ben onder de indruk.” Beaamde het marsmannetje. “Die vrouwen zullen mannen zoals jij wel altijd blijven verbazen?”

Zeker en vast. De vrouw is echt tot bijna alles in staat. Ze biedt het hoofd aan vele gevaren en overwint haast alle tegenslagen. Eigenlijk is ze zo goed als alles. Ze is de onbaatzuchtige liefde en het geluk van de anderen. Op onbewaakte momenten lacht ze terwijl ze eigenlijk moet huilen. Ze zingt vals als ze beter zou zwijgen maar verheft haar stem nauwelijks. Als ze onbeholpen lacht, lijkt ze gelukkig terwijl ze vaak dan net eerder angstig is. Ze vecht voor waar ze in gelooft en gaat door vuur voor onrecht. Met haar kinderen speelt ze en juicht bij winst en treurt bij verlies. Een neen aanvaardt ze maar moeilijk, zeker wanneer zij een in haar ogen betere oplossing in petto heeft. Ze troost een vriendin als die bang is van een dokter. Bij verlies van een dierbare breekt haar hart maar vindt ze altijd kracht om verder te gaan. Ze kust, streelt, bezint en bemint. Eigenlijk schort er helemaal niks aan en is ze dus bijna perfect? Of toch niet?

Neen… Ze kan zichzelf namelijk niet of nauwelijks naar waarde schatten.